Bir zamanlar fırtınalar estiren, futbolda Anadolu Ateşi’ni başlatan, büyüklerin korkulu rüyası, Anadolu Efsanesi, Eskişehirspor’umuz yani Es Es’imiz şimdi maalesef hiç istemediğimiz, dokusu bize uymayan bölgesel amatör ligde (BAL) mücadele etmektedir.
Gelin sizi şöyle bir Eskişehirspor tarihine götürelim de niçin maalesef dediğimizi, neden Es Es’imizin buraları hak etmediğini dilimizin döndüğünce anlatmaya çalışalım.
1965 yılında kuruldu yazsa da kayıtlar, Es Es’imizin kuruluş tohumları 1894 yılında atılmıştır. İstanbul Hicaz Demiryolu’nu yapmak için Almanlar’la anlaşan Osmanlı Devleti şimdi ki Tülomsaş’ı buharlı lokomotif üretsin diye kurar, işte burada Es Es’in hikayesi başlar. Tülomsaş bünyesinde 1930 yılında Demirspor kurulur. Şehrin futbol ateşi o kadar yanmıştır ki 10 yıl sonra Demirspor finalde Fenerbahçe’yi 3-1 gibi bir skorla yenerek şampiyon olur. Bu skor Es Es’ in(Demirspor’un) Anadolu kulüpleri arasında ilk şampiyon ünvanını almasını sağlar. Eskişehir’de futbol ateşi yanmıştır bir kere. 1960 lı yıllarda şehir takımları yavaş yavaş filizlenmeye başlar. Anadolu’da ilklerin şehri olan Eskişehir’de amatör kümede oynayan Akademi Gençlik isimli üniversite takımı, semt takımı Gençlikspor’la birleşip daha da güçlenir. 1964 yılında İzmir’de yapılan üniversiteler arası turnuvada fırtına gibi esip şampiyon olur. İşte futbol ateşi Eskişehir’de Demirspor’un başarısından sonra bu şampiyonlukla bir daha da alevlenir. Bu kadroda Fethi Heper, Mengü Ertel, Metin Büyüksolak, Ünver Şeren, Ayhan Aşut, Öncü Boğatır, gibi hem akademide okuyan, hem de futbol oynayan bir avuç Eskişehir aşığı genç Türkiye Futbol Federasyonun ilgisini çeker ve doğrudan İkinci Lig’e alınırlar. Şehrin ileri gelenleri Aziz BOLEL’in öncülüğünde, Akademi Gençlik, İdmanyurdu ve Yıldıztepe ‘yi birleştirerek Eskişehirspor’u kurmaya karar verirler ve 24 Mayıs 1965’te TFF’ye ilk başvuruyu yaparlar ve 19 Haziran 1965’te Eskişehirspor resmen kurulur.
Rengini Nerden Aldı: Eskişehir’imizin kullandığı siyah kırmızı renklerden önce düşünülen renk lületaşından beyaz havacılıktan mavi düşünülmüş, ama sonra Yunan bayrağını andırdığı için vazgeçildiği söylenir. Eskişehirspor’un TFF İkinci Lig’e alınmasında büyük katkısı olan Federasyon Başkanı Orhan Şerif Apak’a jest olsun diye, eski kulübü Gençlerbirliği ‘nin renkleriyle aynı olan, dergide gördükleri Rennes formasını beğenmeleri ile kulübün rengi siyah kırmızı olur ve Anadolu efsanesi başlar.
Taraftar: Eskişehir halkı takımına öyle sahip çıkmıştır ki; tarlada, bağda, bahçede, işte ve yolda, aklınıza gelen her yerde Es Es konuşulur, deplasman taraftarı kültürünü oluşturan öncü kulüplerdendir Eskişehir Taraftarı, yağmur demez, çamur demez, uzak demez, yakın demez düşer yollara, hiç yalnız bırakmaz takımını, öyle ki deplasmalarda ki tezahüratlarına rakip takım seyircisi bile saygı duyar ve Dünya’da ilk defa amigo’ya transfer teklifinde bulunulur. Bu amigo Es Es’in amigosu amigo Orhan’ dan başkası değildir.
Amigo Orhan: Türkiye’ye taraftarlığı , statlarda tek sesliliği, tek hareketle tüm stadı susturmayı ve harekete geçirmeyi, amigoluğu ,centilmenliği, öğreten, Galatasaray Başkanı Mustafa Cengiz’e “3’lü tezahüratı bulan Eskişehir halkıdır” diye söyleten, Fenerbahçe’den amigoluk için transfer teklifi alan, İstanbul hegemonyasını yıkmak için yola çıkan adam Orhan Erpek ,yani amigo Orhandır.
Bando Es Es: 2006 yılında hiçbir gruba bağlı olmayan bir kaç gönüllü, farklı bir taraftar kültürü oluşturmak için, sigara kartonuna misyonunu ve vizyonunu yazarak, Güney Amerikalı taraftarlardan alınan ilhamla küfürün önüne geçmek için oluşturdukları ve Dünya’da ses getiren renkli taraftar portresidir.
Bando Es Es birçok marş bestelemiş, bir çok milli maçta dahi yerini alarak sesini Dünya’ya duyurmuştur.
Gönlümüz ve inancımız: Es Es’imizin hiçde yakışmadığı bu yerden çıkıp bir an önce taraftarıyla,tarihiyle,şehri ile hakettiği yer olan Süper Lig’de yerini alması ve orda kupalar, başarılar kazanmasıdır.
ES ES’İM
1965 yılında kuruldu, yazsa da kayıtlar
1894 de cer atölyesinde, ateşini yaktılar
Demirspor’ken Fener’i yenip kupa kaldırdılar
Es Es’im şimdi seni BAL’da, sahipsiz mi bıraktılar
